ابیاتی فی البداهه

                 این واژه ی  زیبای  سخن  بیش  ز  قند  است 

                     صدایم کن  که حالم   بس خرابست 

                                                             دلم  تنگ  تو  و  جــــــام  شرابست 

                    من  از  نوروز  و گل  جز  تو   نخواهم 

                                                              دمادم   ناله ام   همچون   ربابست 

                    بیا   منصــور  خود   بر  جام  بنشان 

                                                            تو  می دانی  که  دنیا بی  دوامست 

                                        دل  زیبایتان  مدام   بهاری  بادا                            منصور