این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
دل دیـــــوانه ندانم ز چه دیــــوانه ی توست
سرم از اینهمه غم مانده به افسانه ی توست
دیشب از عشق تو من تا بسحر نالــــــیدم
کار جان و دل من ناله به ویرانه ی توست
هر که رفت از نظرم در دل و سر جایش نیست
تو برفتی ز نظر دل به ابد خانه ی توست
آتشین عشقــی اگر کس نتــواند فهـــمید
دل منصور ولی عاشق و مستانه ی توست
این غزل ده بیت است تا دگر دیدار لب زیبای شما خندان بادا منصور